Ługowanie i bejcowanie podłogi z drewna sposobem na zmianę jej koloru

Autor:

Aby uzyskać drewnianą podłogę w oryginalnym kolorze, nie jest konieczne sięganie po egzotyczne gatunki drewna. Podbarwianie pozwala stworzyć efektowne posadzki z rodzimego materiału, jakim jest dąb. Obecnie modne są podłogi drewniane wykonane z większych, a zwłaszcza szerokich elementów. Gatunki egzotyczne nie są idealne do takich zastosowań, ponieważ są wrażliwe na suche powietrze zimą i mogą przez to tworzyć się szczeliny pomiędzy deskami. Dlatego wybór pada często na dębinę, która jest drewnem dobrze przystosowanym do polskiego klimatu.

Drewno dębowe, tradycyjne i popularne, charakteryzuje się jednolitym odcieniem i ładnymi wzorami. Dobrze przyjmuje pigmenty w różnych kolorach, chłonąc je powoli i równomiernie, co jest łatwiejsze do osiągnięcia niż w przypadku drewna jesionowego. Jesion z kolei, ze swoim naturalnym, dwubarwnym usłojeniem składającym się z jasnych i ciemnych pasm może być trudniejszy do jednolitego barwienia, jednak jego charakterystyczne usłojenie może być również atutem, jeśli zostanie umiejętnie wykorzystane w aranżacji wnętrza.

Przeczytaj także:

Jak przygotować podłoże?

Każdej podłodze drewnianej – nowej, starej, wykonanej z parkietu, mozaiki, desek litych lub warstwowych – można nadać nowy kolor. Istotne jest odpowiednie wyszlifowanie drewna, gdyż barwienie bardziej uwydatnia błędy szlifowania niż zwykłe lakierowanie. Charakterystycznym efektem szlifowania są tzw. pajączki, które stają się szczególnie widoczne po nałożeniu koloru na podłogę. Często zalecane jest ostatnie szlifowanie papierem o gradacji około 100, maksymalnie 80, co pozwala powierzchni wchłonąć więcej bejcy czy oleju.

Jedna z praktyk polega na użyciu papieru nawet o gradacji 120 do ostatniego szlifowania i zwilżeniu podłogi przed barwieniem, aby otworzyć pory drewna. Tak przygotowana powierzchnia jest bardziej chłonna, co skutkuje intensywniejszym barwieniem. Zabieg ten sprawdza się na drewnie liściastym, jak dąb, jesion czy buk, które jest bardziej wrażliwe na wilgoć niż drewno iglaste. Te z kolei zawiera żywice, obniżające jego higroskopijność. Możliwe jest też szczotkowanie desek, co usuwa miękką tkankę z powierzchni drewna i podkreśla rysunek usłojenia. Przed nałożeniem preparatów barwiących podłoga musi być dokładnie odkurzona.

Ługowanie sposobem na zmianę koloru podłogi

Najprostszym sposobem na zmianę, zazwyczaj rozjaśnienie, barwy podłogi drewnianej jest ługowanie, wykonane głównie na jasnych gatunkach drewna. Ług, będący mocną zasadą, w reakcji z drewnem zmienia odczyn jego powierzchni i zapobiega ciemnieniu w przyszłości. Proces ten rozjaśnia kolor drewna, nadając mu lekko wybielony wygląd. Dostępne są ługi o różnym stężeniu, co wpływa na końcowy efekt, a także specjalne ługi przeznaczone do różnych gatunków drewna. Produkty z dodatkiem pigmentu mogą mieć kilka odcieni, takich jak biały, szary lub ciemny, z różnymi efektami wykończenia. Ług nakłada się pędzlem lub wałkiem w jednej warstwie i pozostawia do wyschnięcia. Jeśli na drewnie pojawi się suchy pył, należy go usunąć przed dalszym wykańczaniem podłogi.

Wykończenie ługowanej podłogi najczęściej polega na pokryciu jej olejem, zwłaszcza białym, aby uzyskać silniejszy efekt wybielenia. Możliwe jest także lakierowanie, ale wymaga to zastosowania lakieru podkładowego, co może osłabić efekt ługowania. Alternatywą jest zabezpieczenie desek mydłem do podłóg lub woskiem, co pozwala stworzyć posadzki w stylu skandynawskim, jednak są one podatne na zabrudzenia i porysowanie. Dlatego też najczęściej sprawdzają się one w domach, gdzie chodzi się w skarpetkach lub miękkich kapciach.

Bajcowanie, czyli alternatywa dla ługowania

Bejca jest roztworem pigmentów w rozpuszczalniku, a do podłóg najlepiej nadają się bejce olejne, które dobrze wnikają w drewno i sukcesywnie oddają pigment. Są one również stosunkowo łatwe do nakładania. Bejce spirytusowe czy rozpuszczalnikowe nie są zalecane do dużych powierzchni i stają się coraz mniej popularne na rynku ze względu na trudność w stosowaniu i szybkie schnięcie, co może skutkować nierównomiernym wybarwieniem. Bejce olejne dostępne są pod różnymi nazwami, jak bejce do podłóg czy olej koloryzujący do podłóg i mają różną zawartość pigmentów – od transparentnych po kryjące. Producenci oferują szeroką gamę kolorów, pozwalającą na osiągnięcie pożądanego odcienia.

Przed zakupem bejcy warto obejrzeć wzorniki lub zrobić własne próbne wymalowania. Produkt nakłada się w jednej warstwie, pozostawia do wchłonięcia, a następnie wciera nadmiar w deski. Druga warstwa zazwyczaj niewiele zmienia kolor, więc odpowiednią intensywność należy uzyskać przez dobór właściwej bejcy.

Bejca olejna musi zostać pokryta warstwą nawierzchniową na bazie olejowo-woskowej lub lakierem. Najlepiej sprawdza się olej naturalny, nanoszony w dwóch warstwach. Obecnie dostępne są hybrydowe produkty, takie jak twarde woski, tworzące cienką powłokę pośrednią między olejem a lakierem, ale są one zalecane do mniej eksploatowanych powierzchni.

Wykończenie barwionej podłogi

Do wykończenia barwionej podłogi można użyć twardych lakierów nawierzchniowych, które można nakładać bezpośrednio na bejce olejne. Co jednak istotne, może to nieco zniwelować efekt naturalnej struktury podłogi. Ponadto renowacja takiej podłogi w przyszłości wymaga cyklinowania całej powierzchni, co oznacza utratę koloru i konieczność ponownego wybarwienia.

Redakcja
Redakcja