Jakie są klasy trudnopalności wykładzin?
Według danych Państwowej Straży Pożarnej mieszkania są miejscami, gdzie pożary wybuchają najczęściej. Bezpośrednio po nich znajdują się obiekty przemysłowe i budynki publiczne, w których również mają miejsce tragiczne zdarzenia, skutkujące ofiarami ludzkimi i poważnymi urazami. W obliczu tych zagrożeń istotne jest, aby materiały budowlane, a w szczególności pokrycia podłogowe, były zgodne z europejskimi standardami bezpieczeństwa pożarowego. Jak wygląda klasyfikacja trudnopalności wykładzin podłogowych? Czym jest norma EN 13501?
Przeczytaj także:
- Jakie panele będą modne w 2024 roku?
- Jakie wykładziny montuje się w placówkach medycznych?
- Dlaczego w sklepach wielkopowierzchniowych warto montować wykładziny?
Norma EN 13501 – co to jest i co oznacza?
EN 13501 to europejska norma dotycząca ochrony przeciwpożarowej, która wprowadza metodę klasyfikowania reakcji na ogień dla produktów budowlanych zatwierdzonych po roku 2001, włączając w to materiały wbudowane w strukturę budynków. Zgodnie z tą normą, wszystkie pokrycia podłogowe muszą być wyposażone w specjalne oznaczenie „fl” i przypisane do określonej klasy odporności na ogień. Jest to sposób na zapewnienie, że użyte materiały spełniają wysokie standardy bezpieczeństwa, co oczywiście jest niezwykle istotne dla ochrony ludzi i mienia przed skutkami pożaru.
Najważniejsze informacje o klasach trudnopalności wykładzin podłogowych
W całej Unii Europejskiej ocena odporności materiałów budowlanych na ogień jest realizowana zgodnie z normą EN 13501-1, która definiuje siedem podstawowych klas odporności na palenie: od A1 do F, z dodatkowym oznaczeniem „fl” dla posadzek. Klasy A1fl, A2fl oraz Bfl to materiały o najwyższym poziomie bezpieczeństwa, minimalizujące ryzyko rozprzestrzeniania się ognia. Klasy Cfl, Dfl i Efl charakteryzują się średnim stopniem bezpieczeństwa, natomiast Ffl wskazuje na wysoką łatwopalność materiału.
Norma ta została rozszerzona o takie kryteria jak dymienie (oznaczone symbolem „s”) i kapania (oznaczone literą „d”), co pozwala na bardziej szczegółową analizę zachowania materiałów w warunkach pożaru. Dymienie jest sklasyfikowane w trzy podkategorie: s1, s2, s3, gdzie s1 oznacza niską emisję dymu, s2 – średnią, a s3 – intensywne wydzielanie dymu.
Wykładziny obiektowe – jakie powinny mieć klasy odporności ogniowej?
W kwestii wykładzin obiektowych, zarówno tych dywanowych, jak i elastycznych, istnieje wyraźne rozróżnienie na dwie główne klasy bezpieczeństwa. Pierwsza z nich, klasa Bfl-s1, która charakteryzuje się wysoką trudnopalnością oraz niską emisją dymu. Wartość granicznego strumienia ciepła dla tej klasy jest znacząco niższa niż dla klasy Cfl, co czyni ją bezpieczniejszą opcją. Druga klasa, Cfl-s1, jest dopuszczana do użycia w wykładzinach obiektowych, ale z zastrzeżeniem, że nie jest polecana do miejsc, gdzie bardzo ważne jest bezpieczeństwo ewakuacyjne jak ciągi komunikacyjne czy korytarze hotelowe. W tych miejscach wymagana jest najwyższa odporność ogniowa podłogi. Te dwie klasy zapewniają najlepsze parametry w kwestii minimalizacji wydzielania dymu i ograniczenia rozprzestrzeniania się ognia.
Używanie materiałów o niższych klasach bezpieczeństwa w przestrzeniach biurowych czy usługowych może narazić na ryzyko braku odpowiedniej ochrony przeciwpożarowej osób przebywających w budynku. W Unii Europejskiej zasady dotyczące trudnopalności wykładzin obiektowych są ściśle regulowane i wymagają od wykładzin komercyjnych spełnienia norm Bfl lub Cfl W przypadku zastosowań domowych wystarczające są pokrycia klasy Efl. W sytuacji, gdy producent nie jest w stanie określić klasy odporności ogniowej swoich produktów, otrzymują one oznaczenie Ffl, które wskazuje na najniższy stopień ochrony.
Sprawdź rekomendowane przez nas produkty:
